nuri_akbaba@sitemynet

Yalan Aşklar
	Yalan sevgiler gördüm İhanetler. Sahte sözler, Acılar gördüm Sevgi adına…. Leyla ile Mecnun görse, Kahrından bir kez daha ölürdü. Sevgi, her şey gibi kolay tüketildi Bu yüzyılda… Boşuna bu aşk şarkıları Yalan, bu kadar aşk adına Yazılan şiirler, Yalan aşklar Yalan hayatlar Yalandan yaşamaya mahkûm olmuşuz Suçumuz sahte kişiliklerimiz…

**Sabır Ver Allahım **

Önce vatan dediler,gayrisini sildiler
Vatanı candan da aziz bildiler
Albayrağa sarılıp da geldiler
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Sayılı gün bitmişti tezkere yakın
Çıktılar dağlara,başladı akın
Kahramanca savaştılar, üzülme sakın
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Siper edip göğsünü,dilemediler aman
İsmailden sonra şimdi de ramazan
Peşlerinden geldi,uzmançavuş kahraman
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Bugün güneşte başka türlü batıyor
Göz yaşları sele dönmüş akıyor
Beyoğluna düşen ateş,maraşıda yakıyor
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Uçan kuştan bile,hile sezenmiş
On yaşında şehit ismaile özenmiş
Aynı yerde şehedete bezenmiş
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Akşama doğru bir haber duyuldu
Dediler; Mesut Kahraman da vuruldu
Şehidler kervanı,yola koyuldu
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Rabbine yürüyor,Şüheda kervanı
En güzel gecedir o vuslat anı
Seve seve verdiler,tendeki canı
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Şehadeti bir kere almışlar göze
Ne şiire sığarlar,ne destana, ne söze
Söz gemez içimde küllenen köze
Sabır ver Allahım, sabır ver bize.

Geçit vermez dağları ilerleyerek
Vatan! Namus! ve Albayrak diyerk
Gittiler şehadet gömleğini giyerek
Sabır ver Allahım,sabır ver bize.

Ahmedim yüreğim oluyor talan
İnsan gerçek ama şu dünya yalan
Şimdi bizler olduk arkada kalan
Sabır ver Allahım sabır ver bize.

23.05.2005
Ahmet Dut BEYOĞLU KASABASI

Anam
	Sevgilerin en yücesi Resul aşkından sonra Nedense anlaşılmaz kadri kaybetmedikten sonra Ödenmez hakkını edaya gelmedi sıra Kıymetini bilemedim ana. Ayağının altındaymış cennet ben bilemedim Af olası isyanı defterden silemedim Seninle ağlayıp seninle gülemedim Kıymetini bilemedim af eyle beni anam. Şimdi askerim hasretin beni sardı İnan gözlerim seni aradı Ayrılığımla buruk gönlüm karardı Kıymetini bilemedim af eyle beni anam. Nöbetle hatırladım yalnız gecelerini Yemekhane anlattı sonsuz becerini Mıntıkalar gösterdi temizlikte yerini Kıymetini bilemedim af eyle beni anam. Silah temizlerken aklıma hep sen geldin Aylar deyil yıllarca sen beni temizledin Kıymetini bilemedim af eyle beni anam. Askerlikte kimse naz çekmez dediler Bu sözle bana bir ders daha verdiler Yıllardır hep kahrımı çektin şahittir hep anılar(Ninniler) Kıymetini bilemedim af eyle beni anam. BENİM CANIM ANAM

Babamdan Öğrendim
	Hiç ahyahlığı sevmem barut dilbaz olunca Namert yüzlere gülmem helede şer kokunca Ateş olur yakarım mazlumlar ağlayınca Cerih' le bir olmayı ben babamdan öğrendim ! . . Yere düşmüş birine vurmadım vuramadım Ezilen harmım olsa keyifle bakamadım Kalleşlerin yanında kendimi hiç bulmadım Haine insanlığı ben babamdan öğrendim ! . . Mızrakımı zayıfa ! haklıya ! çevirmedim Dallarda çiçek oldum dikenliği sevmedim Gözlere düşsem ferim siyahları bilmedim Soğukta sıcaklığı ben babamdan öğrendim ! . . Kella ahraz olmadım barut dilbaz olunca İnsanlıktan kaçmadım etraf hain kokunca Cehennem gibi yandım mazlumlar ağlayınca İnsana insanlığı ben babamdan öğrendim ! . .

Kardeşime
	Çıkmaz sokaklarda uğur olurum Çaresizliğinde umut solurum Derini soymadan, dertten korurum Deryalarda hicran bulur yokluğun Dilerim dostların kalır vefakâr Sevda derman olur, mahşere kadar Ümidim; olmazsın sende cefakâr Deryalarda hicran bulur yokluğun Tebessüm yüzünden kayıp düşmesin Boyun büküp güller asla küsmesin Şansın uzaklara kaçıp yüzmesin Deryalarda hicran bulur yokluğun Mutluluk ruhuna essin dolansın Nakış, nakış canda neşe çoğalsın Efkâr ile hüzün kara bulansın Deryalarda hicran bulur yokluğun Sevgi yüreğinde çağlayıp coşsun Çile sonsuzluğa uzanıp koşsun Gönüllerde meltem misali hoşsun Deryalarda hicran bulur yokluğun

Bacım
	Sen beni tanımazsın bacım, adımı bilmezsin ben seni ufku saran yanık sesinden tanırım bilirim ne yaşam sana güler,ne sen yaşama gülersin ben seni benimkine benzeyen umutsuzluğundan tanırım. Yaz günü güneş tarlada yakar kavurur seni tanırım balta,orak tutmaktan nasırlaşmış elini düğününde görmesem de üstünde beyaz gelinliğini ben seni yüreğini saran beyazlıktan tanırım. Bir gün bir çift öküz parasına satılır umutların ve bir tavuk parasına dikilir kırmızı duvağın iki damla gözyaşı dökülür gözlerinden,tutamadığın ben seni at üstünde dönüp dönüp bakışandan tanırım. Belki de ilk görüşün gerdek gecesi kocanı yaşam onun da ardında belirlemiş sıranı ne kimse anlar seni ne sararlar yaranı ben seni sofrada değişmeyen yerinden tanırım. Çocukların olur peş peşe sayısı bilinmez kocan ekmek kavgasındadır gurbetten gelmez yediğin her öğün bulgur pilavıyla pekmez ben seni yüzyıllardır süren ezilmişliğinden tanırım.

Gurbet

Zalim gurbet yaktı beni,
Çokta özledim annemi,
Kırılmıştı sanki kalbim,
Anlatamadım derdimi.

Akıyordu göz yaşlarım,
Islanmıştı yanaklarım,
Ellerim mi titriyordu?
Donuyordu parmaklarım.

Bütün bunlar hırsımdan mı?
Gurbete kızdığımdan mı?
Yoksa annemin gül gibi,
Yüzüne hasretimden mi?

Sanmam ki bu uzun sürmez,
Gurbette kalan ölmez,
Buna itaat etmeyenin,
Gözyaşları asla dinmez.

Gurbetçinin Bayramı
	Söylemesi bile güç geliyor insana.. Gözlerin yaşlı gurbetçi, hadi ağlasana, Bu gün bayram annecim... Efkar öyle bastı ki, ağlamak geliyor içimden, Bir nebze yok, eski bayram sevincimden, Bu bayram sizler yoksunuz anne.. Sizde benim gibi, özlemle dolusunuz.. Koşup nasırlı ellerinizi öpemiyeceğim, Gözlerim dalıyor enginlere, Hep sizleri düşüneceğim... Silik yalancı hayallere, Eyvallah edip, avunarak ah çekeceğim.... Akranlarım dolaşırken bakma anne, Boş yere yüreğini yakma anne, Bu bayram sabret, üzülme anne, Kardeşim öpsün ,ellerinizi benim yerime... Geçmişe takılır,gönlüm feryat eder, Üzülme anam,bu hasretlik biter, Öyle bir bayram ki anam.. Çok acı bağrımı deler... Beni uğurlarken gözlerin yaşlıydı, Ayrılış günleri,geçtikçe küçülür, Üzüntülü hayalin bir başkaydı .. Unutma evlatlarda üzülür... Anne,bugün bana bayram olmayacak, Bir köşede sıla hayaliyle hep gözlerim dolacak...

Dostlarım var
	Oturdum yalnızlığımla, Düşündüm baş başa, Seni düşledim Sonra Annem’i Fısıltı gibiydi çalan melodi, Sevgiyi fısıldar gibi... Sonra ilk kar, Soğuk, Ve çingene çocuklar... Ve sokaklar, Ve yağmur, Kavgalar, Ayrılıklar, Ve özlem Ve yalnızlıklar... Olsun! Bana yeten, beni seven Dostlarım var!